Przyczyny bulimii są niezwykle złożone: wymieniamy wśród nich czynniki biologiczne, psychiczne i społeczno-kulturowe. Stwierdzono związek tej choroby m.in. z zaburzeniami emocjonalnymi (np. impulsywność i skłonność do depresji), niską samooceną i problemami z samokontrolą. Przyczyn upatruje się też we wrodzonych predyspozycjach, uzależnieniach, trudnej sytuacji rodzinnej czy presji narzucającej kult szczupłego ciała. Czym dokładnie jest bulimia i jaki jest jej przebieg?
Objawy bulimii
Charakterystyczną cechą tej choroby jest występowanie niekontrolowanych napadów obżarstwa. W ich trakcie dochodzi do pochłaniania przez chorego znacznych ilości pokarmów, często bardzo kalorycznych. Po zaspokojeniu głodu pojawia się redukcja napięcia i krótkotrwała przyjemność, która jednak szybko ustępuje miejsca silnemu poczuciu winy. Innym typowym symptomem jest też obsesyjne kontrolowanie swojej wagi – chory w nadmierny sposób koncentruje się na swoim wyglądzie, chorobliwie obawia się otyłości. To powoduje, że stosując różne środki próbuje zapobiec przyrostowi masy ciała.
Rodzaje bulimii
Możemy wyodrębnić dwa rodzaje tej choroby:
- bulimię przeczyszczającą – chory prowokuje u siebie wymioty w sposób mechaniczny lub wykorzystując w tym celu preparaty takie jak środki przeczyszczające, moczopędne lub lewatywę;
- bulimię nieprzeczyszczającą – w tej odmianie choroby bulimik stosuje restrykcyjne diety lub głodówki, podejmuje intensywną aktywność fizyczną, a do epizodów bulimii przeczyszczającej dochodzi u niego sporadycznie.
Jak rozpoznać i wyleczyć bulimię?
Niekiedy trudno ją odróżnić od anoreksji, gdyż osoby cierpiące na bulimię mogą mieć prawidłową wagę lub nadwagę, być chude lub na zmianę tyć i chudnąć. Wykazują jednak nadmierne zaabsorbowanie tematem jedzenia i utrzymania wyznaczonej sobie masy ciała (niższej od normy). Jednocześnie można u nich zaobserwować drastyczny spadek samooceny czy poczucie winy związane z nieosiągnięciem tego celu.
Bulimia jest podstępną chorobą wyniszczającą organizm i zaburzającą równowagę psychiczną chorego. Choroba daje skutki m.in. w obrębie układu pokarmowego (dolegliwości jelitowe, przewlekły ból brzucha), układu nerwowego (uszkodzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego), a także układu krążenia (zaburzenia pracy serca). Warto wiedzieć, że coraz częściej chorują dzieci, a także mężczyźni.
Trzeba również pamiętać, że bulimia jest przede wszystkim chorobą psychiczną, dlatego w jej leczeniu potrzebna jest profesjonalna pomoc psychologa i psychiatry, a także dietetyka. Przede wszystkim zaś podkreśla się wagę psychoterapii koncentrującej się na pracy ze schematami, oceną siebie, a także błędnymi postawami wobec jedzenia.