Jest jedną z chorób sklasyfikowanych jako zaburzenie odżywiania. Przejawia się tym, że chory odmawia przyjmowania posiłków, wskutek czego bardzo szybko następuje spadek jego masy ciała. Żadna waga nie jest jednak dostatecznie dobra dla osoby cierpiącej na anoreksję, nie jest ona świadoma swej choroby. Anoreksja jest zaburzeniem na tle psychicznym, które może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, stąd jej leczenie jest koniecznością.
Przyczyny anoreksji
Przyczyny anoreksji są najczęściej bardzo złożone i przeważnie za jej rozwój odpowiadają współwystępujące jednocześnie czynniki indywidualne, rodzinne i społeczno-kulturowe. Wśród tych pierwszych wskazuje się na cechy osobowości takie np. takie jak perfekcjonizm czy tendencja do zachowań obsesyjno-kompulsywnych, a także na predyspozycje genetyczne. W rodzinach z problemem anoreksji obserwuje się trudności z granicami wewnątrzrodzinnymi, autonomią jej członków, jak również zbyt wysoki w stosunku do możliwości dziecka poziom oczekiwań i rozbudzanie nadmiernych ambicji. Wreszcie nie bez znaczenia są kult pięknego i szczupłego ciała, w tym promowanie go w mediach społecznościowych.
Objawy anoreksji
Zaniepokoić nas mogą u osoby bliskiej, szczególnie u nastolatków już takie zachowania jak:
- ciągłe liczenie kalorii,
- stopniowe ograniczanie jedzenia,
- nagłe zainteresowanie tematyką żywienia,
- jadanie posiłków w samotności,
- narzekanie na swoją wagę i obsesyjne jej kontrolowanie.
Jeżeli do powyższych dojdzie również dosyć nagłe wychudzenie, a także lęk przed zwiększeniem masy ciała pomimo wyraźnego niedoboru wagi, trzeba reagować.
Zdrowotne skutki anoreksji
Są bardzo poważne. Zaliczają się do nich:
- u kobiet zatrzymanie miesiączki (co najmniej przez trzy kolejne cykle),
- u mężczyzn spadek zainteresowań seksualnych oraz potencji,
- suchość skóry,
- przerzedzenie włosów,
- bóle brzucha,
- biegunki i zaparcia,
- anemia z niedoboru żelaza,
- zaburzenia pracy nerek,
- zaburzenia wydzielania insuliny – obniżenie poziomu cukru we krwi,
- spadek ciśnienia krwi,
- zanik mięśni,
- obniżenie gęstości kości prowadzące do osteoporozy,
w tym w sferze psychicznej
- zaburzenia snu,
- obniżenie nastroju, smutek, przygnębienie,
- drażliwość,
- lęki, w tym lęk przed otyłością pomimo niedowagi,
- myśli samobójcze.
Blisko co piąta osoba pomiędzy 20 a 30 rokiem życia umiera z powodu samobójstwa lub powikłań somatycznych.
Leczenie anoreksji
W przypadku, gdy nie istnieje zagrożenie dla życia, leczenie można prowadzić ambulatoryjnie. Do takich metod zaliczane są: psychoterapia indywidualna, rodzinna, leczenie farmakologiczne powikłań anoreksji, dietetyczne ustalenie zdrowych wzorców jedzenia oraz zdrowego sposobu przybierania na wadze.
W sytuacji, gdy mamy do czynienia z odwodnieniem, zaburzeniami równowagi elektrolitowej oraz powikłaniami niezbędne jest leczenie w szpitalu. Wskazaniem do hospitalizacji w przypadku anoreksji są: spadek masy ciała o więcej niż 25%, zaburzenia rytmu serca, infekcje, zaburzenia psychiczne, aktywne myśli samobójcze.
Jak pomóc osobie chorej na anoreksję
Jeżeli chcesz pomóc bliskiej osobie, warto porozmawiać z kimś zaufanym, np. przyjacielem, czy pedagogiem. Odpowiednie wsparcie zapewni Ci również profesjonalista, między innymi psycholog lub psychoterapeuta.